SİVAS GAZİBEY KÖYÜ YEMEKLERİ

YEMEKLER

YÖREDE  YAPILAN  YEMEKLER    
   Yöre insanımız yemek kültürünü oldukça geliştirmiştir. Yaşadığı çevrenin coğrafi özelliklerine göre sofralarını rahatlıkla zenginleştirmektedirler. Tarım ve hayvancılıkla uğraşan halk, yemeklerine de özen göstererek mevsimine göre beslenmesine de dikkat etmiştir. Yöre yemekleri ağırlıklı olarak et, süt, un ve bulgur kökenlidir. Bunların içerisine ürettikleri tarım ürünlerini de katarak değişik çeşit ve lezzetler elde etmişlerdir. Yörede pişirilen yemeklerin bir kısmı şöyledir.
                   Yemeklerden hamur işleri, et yemekleri, bulgur, yoğurt türleri ve tatlılar ağırlıklı olur.   
    
HAMUR İŞİ YEMEKLER  ve ÇORBALAR:                                              Sıkma mantı, yoğurtlu mantı, makarlama, bidileme mantı, gırniş, patatesli mantı,
Erişte, kesme mantı, cücük, cutdu, tatar aşı, patatesli gilikler, pancarlı gilikler,
Yağlı aş, ekmek aşı, kaygana, omaç, herle, yumurtalı omaç, kuskus,

EKMEKLER
Çörek, lavaş, bazlama, yufka ekmek,

BULGUR YEMEKLERİ   ve  ÇORBALARI                                                   Bulgur pilavı, çoban pilavı, patatesli bulgur pilavı, etli bulgur pilavı, bulgur aşı,
Patatesli içli köfte , bidileme köfte, mercimekli bulgur aşı, patatesli bulgur aşı, 
Etli içli köfte, çiğ köfte , kısır, düğürcük aşı ,

ET YEMEKLERİ
Kışlık kavurma , kurutulmuş etler, haşlama et, közleme , şiş, işkembe, mumbar, sakadatlar, kelle, türlü,

SEBZE YEMEKLERİ
Fasulye, patates, patlıcan, domates, pancar, lahana, gibi sebze yemek türlerinin yanında , Boran  aşı, mıhla, madımak aşı, sebze kurutma yemekleri, evelik sarması, yemlik, kuş pancarı, gelin parmağı, kızılca, Telce yemekleri, 

TATLILAR VE KAYMAKLAR
Börekler, sütlüler, üzümleme, helvalar, kalbura bastı, hurma, 
Serme kaymak, yoğurt yüzü, Gazibey Kaymağı, siypah, çir tatlısı,

TURŞULAR
Armut turşusu, dal turşusu, alıç turşusu, domates turşusu, çördük turşusu, biber turşusu, salatalık turşusu, lahana turşusu,

YOĞURT TÜRLERİ
Peynir , Çökelek , tarhana , keş , peskütan , süzme yoğurt,

GAZİBEY  KAYMAĞI  :
       Sadece bu köye ait bir kaymak türüdür. Tüm yöreye bu köyden yayılmıştır. Günümüzde çok sıklıkla da yapılmamaktadır. Bu kaymağın yapımını bilenler yaşlılardır. Onlarda gençlerin bunu öğrenmemesine kızmaktadırlar.
       Sağılan çiğ süt iyice süzüldükten sonra ,çok az çiğ unla azar azar dökülerek karıştırılır. ( Mesela ; 5 lt. süte, iki su bardağı un ) Öyle karıştırmak gerekir ki un topaklanmasın. Unla süt iyice karışınca kısık ateş üzerinde pişirmeye başlanır. Ateş üzerinde iken de devamlı karıştırmak gerekir. Süt ağız kıvamına gelene kadar pişirilir. Eğer tatlı olsun isteniyorsa, şeker katılır. Yok istenmiyorsa sade olarak yenir. Ağız kıvamına gelen kaymak ateşten indirilir. Sıcak veya soğuk olark da yenebilir. İsteğe bağlıdır. Çok lezzetli ve sağlıklıdır. Afiyet olsun.

PESKÜTAN  YAPIMI  :
       Haziran ayında kurulan İlkme Derileri sonbahar mevsiminin ortalarına kadar yağlı yoğurtlarla doldurulur. İlkme derilerinin dış yüzü her gün erkenden suyla yıkanır, temizlenir. Aksi taktirde kurt düşer. Deriler evin kuzey cephesinde güneş almayan bir yerine konur.
       Güz geldiğinde deri yayılır. Derinin üst ağzı kesilerek içindeki süzülmüş yoğurt tekrar soğuk suyla sulandırılarak yayıklara konur ve yayılır. Yayıklardan yağ alınıp başka kaplara konur. Çıkan ayranlar ise kazanlara doldurulur. Yayma işi bittikten sonra , kazanlardaki ayranlar bez torbalara konarak süzdürülür. Bez torbalardaki ayranlar süzüldükçe azalır. Üstlerine taşlar konarak iyice süzülüp katılaşması sağlanır. Katılaştıktan sonra da teneke veya kaplara konarak Peskütan olarak saklanır. Kışın yemek yapılır veya yemeklerin yanında tüketilir. İhtiyaç fazlası olanı da satılır.
       Gazibey köyünün Peskütanının içine , diğer yörelerde olduğu gibi un katılmaz. Sadece yoğurttan yapılır. Bu yüzden yörede çok aranmaktadır. Hatta Sivas, Kayseri, Şarkışla gibi merkezlerde de marka olmuştur. Tüketiciler tarafından ısrarla aranmaktadır. Gazibey köyü peskütanının Pazar sorunu yoktur. Hatta talebi karşılayamamaktadır
           Bekir Güzeldağ ' dan alınmıştır...